Ένα θαύμα που λέγεται....

ΝΕΡΟ!
Πάνε κάποια χρόνια που ένας φίλος μου μίλησε για το πείραμα ενός Γιαπωνέζου ερευνητή, που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο που είχα ακούσει. Ο κύριος Μασαρου Εμότο, συγκέντρωσε μικροποσότητες νερού από διαφορετικά σημεία και τα κατέψυξε. Στη συνέχεια, με έναν κατάλληλο για μικροσκοπικές λήψεις φακό, φωτογράφισε τους κρυστάλλους που κάθε δείγμα σχημάτιζε. Προς μεγάλη έκπληξή μου, το νερό διαμορφώνει διαφορετικούς σχηματισμούς που ποικίλλουν ανάλογα με την καθαρότητά του, τη ... μουσική που ακούγεται στο χώρο, ή τις λέξεις που επιλέγεις να του προβάλεις. Έτσι, αν - ας πούμε- ζεις στη Θεσσαλονίκη (δε μπαίνω καν στον κόπο να μιλήσω για το δίκτυο υδροδότησης και την κατάσταση των σωληνώσεων), ακούς heavy metal και έχεις ένα τεράστιο poster που γράφει "Σε σιχαίνομαι", η φωτογραφία του νερού θα μοιάζει σαν μπύρα παρατημένη σε ένα τραπεζάκι στο Μεξικό για τρεις μέρες- αν πάλι το νερό περιστοιχίζεται από αρμονικούς ήχους και μελωδικά συναισθήματα, τότε οι κρύσταλλοί του μοιάζουν με πανέμορφες παλιοκαιρίσιες νιφάδες χιονιού. 
Τα γράφει λίγο πιο αναλυτικά εδώ. 
Ισχύει...;
Στ' αλήθεια;