Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Χαι-φτου και βγαίνω

 Σοφή Ξαδέρφη Χ.
"- Γιατί εδώ νιώθω μια χαρά και στη Θεσσαλονίκη ένιωσα τοοοοοσοοο χοντρή;
- Δεν ξέρω, αλλά κάτσε εκεί που είσαι."


Είχε να μου συμβεί πολύ καιρό να ζητήσω μια τιμή για μια δουλειά μου και να μου αντιπροτείνουν μια μεγαλύτερη. Υπερδιπλάσια δε.
Θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να μετακομίσω Κύπρο.
Μνημόνιο - Ξεμνημόνιο.

Εδώ περιμένουμε να κοιμηθεί η Α.Υ. Δάφνη- Αναστασία για να πετάξουμε δύο αράδες στη μπλογκόσφαιρα κι εσύ Με θες κι εντιτινγκ. Δεν παιζ. (ζ βαρύ- σαμοθρακίτικο)

Κι εμένα Με λείπει (έχω αποφασίσει να μιλάω και να γράφω με διάλεκτο πλέον) το ραδιόφωνο κολασμένα. Αλλά δεν προλαβαίνω ακόμη. Εδώ στο θέατρο για την ώρα τηλεσκηνοθετώ. Σκηνοθετώ by proxy. Δόξα τω proxy. Αλλιώς πώς θα γινόταν.


Έφυγα να γλιτώσω από εκείνο το πούστικο το Φεστιβάλ κι έρχεται Σαμοθράκη φέτος ρε παιδιά! Είναι να τρελλαίνεσαι. Ευτυχώς, κανείς δεν έχει λεφτά αλλιώς Καλλιθέα θα μου το κάνατε το νησί σε πέντε χρόνια. Ξέρω γω τι λέω, άσε που δεν προλαβαίνω να το αναπτύξω.

Τι άλλο; Το παιδί άριστα, ο σύζυγος στις ελιές. Ε, βέβαια. Αυτή είναι η ατάκα των ημερών εντ δε κουλ θινγκ του σει διιιζ ντειζ στη Σαμοθράκη. αντε να σε δω να το δουλεύεις το τρανσλέιτορ το γκρικλισς για να βγάλεις άκρη τι γράφω κι ας πεθάνω.
ναι- ελίες.
Όλοι με τα μούτρα. ΤΟ πρωί μάζεμα, το βράδυ διαλογή μέχρι τελικής πτώσης. και μετά φόρτωμα και για λάδι.
κι όσο σκέφτομαι ότι ο αστικός μου πισινός ήθελε να πάει με το πείραμα (βρες λινκ μοναχός, δεν προλαβαίνω λέμε) εθελόντρια να μαζέψει ελιές και τώρα, που μου έλεγε και η Δέσποινα, στον ύπνο μου τις βλέπω!!!
Πόσο άλλη ζωή η πόλη με εδώ.


ΕΕΕΕ! Θεσσαλονικείςςς! Ξυπνάτε ρεεεεεεεεεεεεεεεε!
¨Ηρθα για δύο μέρες και έχω να σας πω ένα.
Το νερό που τρέχει από τις βρύσες σας και με το οποίο μαγειρεύετε και πλένετε, πίνετε και πλένεστε, εδώ ακόμη κι ο πιο τελευταίος, δε θα καταδεχόταν ούτε τα πόδια του να πλύνει!
Καλά, πάντα έτσι ήταν; απλά ήμουν εκεί και το είχα συνηθίσει;
Έφτιαξα γάλα στη Δάφνη με εκείνο το νερό και το βρέφος έδωσε φουλ πράσινη παραγωγή αντί για το καθιερωμένο ιβουαρ- κρεμ καφέ- γιου νοου μαμυ, γιου νοου.

Λοιπόν, αντε γειά γιατί έχω να διαβάσω κι εφημερίδα χθεσινή και τζάκι να ανάψω κι ελιές να διαλέξω... πολλές ελιές... πολλες...
ελιές πολλές και δάφνη μονο μία.


φιλιά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου